TL,DR (door Koen, 2019)

in 1341 besloot Dimitri Bloerkanov om in zijn bootje weg te vluchten uit Moskau omdat hij anders dood ging :). Hij voer 15 dagen en 48 seconden voordat hij eindelijk land zag. Dit was Kotris, Westelijk van Afrika, vlak bij Sint-Helena. Daar ontmoete hij de Kostrisiaanen. Daarom noemde hij het eiland Hamburger. Einde.

Een sterk samengevat overzicht van de Kotrisiaanse Geschiedenis (door Tristan, 2025)

Er was eens een eilandengroep in het noorden van de Atlantische Oceaan. Deze wordt de Kotrisiaanse Archipel genoemd. De archipel kent vele unieke diersoorten, zoals bijvoorbeeld twee kleine drakensoorten. Het noordwesten van de archipel bestaat uit rotsachtige eilanden, omringd door woeste zeeën, terwijl de eilanden in het zuiden en het oosten vruchtbaar zijn en in kalme, heldere zeeën ligt.

De eerste bewoners van Kotris waren de Hoogkotrisianen, een volk dat voortkwam uit de Romeinen en Oude Grieken die in de oudheid voorbij de Zuilen van Hercules zeilden en naar de archipel kwamen. Zij kenden vier nederzettingen op de archipel, waarvan Kotrisromanos (oorspronkelijk Kotriskorinthos, bekend om haar grote bibliotheek en tempels) aan de Baai van Atlantia op Ringeiland de grootste en belangrijkste was. Na de val van het Romeinse Rijk brak een grote burgeroorlog uit tussen heidense en christelijke bewoners van de archipel. Hoewel de heidenen technisch gesproken de oorlog wonnen, werd een groot deel van de beschaving op de eilandengroep verwoest. Brann de Bronzen trok in de 7e eeuw naar de Bronsmark in het zuiden in de hoop daar Kotris weer op te bouwen, maar zijn dromen werden bruut verstoord door piraat Yoro Zesoog, die de Bronsmark plunderde en de Hoogkotrisianen terug naar het noorden drong.

Terwijl de laatste resten van de Hoogkotrisiaanse beschaving op Ringeiland voortsudderde, en langzaam maar zeker vorm gaf aan de Oelewakasebaïstische religie, kwam op de Bronsmark een nieuwe beschaving op: de Yrsinarani, een volk van natuuraanbidders en rotshouwers die op Yrsina (een Kotrisiaans ras van giraffen) rijden.

In het noordwesten van de archipel vestigde zich rond het jaar 1000 intussen het Koninkrijk Kutrus, opgericht door een groep Vikingen onder leiding van Godwin Skraemhare. Het barre Koninkrijk brak al snel in tweeën, toen Koning Herbert II brak met de invloedrijke Hertog van Poemagrad, Avae Pumataemmer, over godsdienstkwesties. Voor bijna driehonderd jaar waren er twee Koninkrijken Kutrus, constant in oorlog met elkaar: het Huis Pumataemmer regeerde op de Puma Keep in Poemagrad, het Huis Skraemhare op de Driepiek in het noorden.

In 1340 is er flink wat oproer in het oosten van Europa en het middellandse zeegebied: de uit Moskou voorvluchtige zakenman Dmitri Bloerkanov en de door de kerk vogelvrijverklaarde Griekse wetenschapper Luniël Sofia reisden het hele gebied door op zoek naar mensen om hen te vergezellen op hun vlucht naar Kotris. Daar hoopten ze een nieuw land op te kunnen zetten, zonder onderdrukking of ongelijkheid. Met duizenden mensen trekken ze naar Kotris, waar ze in 1341 aankomen. Samen met de nog overgebleven Hoogkotrisianen, toen onder leiding van bibliothecaris Max Papyroudas, zetten ze het Koninkrijk Kotris op. Dmitri Bloerkanov werd als Dimitros I de eerste Koning van Kotris.

Samen met grote namen als Feodolf, Oeleöel, Jacques I Trenglios, Chr1sti Yrgimlynn en Milan Dolfijnenrijder zetten Dmitri en Luniël een Koninkrijk op in het vruchtbare deel van de archipel. Op de oude ruïnes van Kotrisromanos verrijst de stad Bloerkanova, en ook andere grote steden als Rybakigrad, Jarnopolis, Watsopolis, Heliopolis en Novo-Moskvagrad worden in deze tijd opgericht. Kotris, het land van zeevaarders, kunstenaars, musici, piraten, bakkers, prachtige natuur en architectuur en vooral de geweldige religie het Oelewakasebaïsme, begint langzaam vorm te krijgen.

De Bloerkanovs zien intussen ook mogelijkheden op het continent. In 1352 helpt Dmitri Bloerkanov de Koendistani, een Centraal-Aziatisch volkje dat aan de Kaspische Zee leeft, naar onafhankelijkheid, en wordt Grootvorst van Koendistan. Zijn zoon, Vladimir I, volgt in zijn voetsporen, en stuurt Albert Yrgimlynn naar Holland, om daar de stadstaat Trikoville te leiden in hun opstand tegen de Graven van Holland.

Koendistan en Kotris komen samen in de Hoge Raad van Kotris en Koendistan, en de Koningen van Kotris dragen naast die titel dus ook die van Hoge Koningen van Kotris en Koendistan.

In 1400 weet Herbert VI, Koning op de Driepiek, Kutrus te herenigen met een list, die de geschiedenis inging als het Giftige Gebed. Tijdens een gebed aan de Oppistische god Breád werd de Koning van Poemagrad met heel zijn gezelschap vergiftigd.

Het herenigde Kutrus was een stuk was een stuk agressiever naar Kotris dan de Koning van Poemagrad vroeger was. De Opperwandrians, de belangrijkste godsdienstleiders en koninklijke adviseurs in Kutrus, zagen het namelijk als het goddelijk recht van Kutrus om Kotris te veroveren.

Tijdens de 15e eeuw en het begin van de 16e eeuw komt in Kotris de Aquakotrisiaanse Revolutie op, een serie van culturele en politieke veranderingen die Kotris maakten tot hoe we het nu kennen. Grote aandrijvers van de Revolutie waren bijvoorbeeld toneelschrijver Iandillun Aethiopicus VI, kunstschilder Píttertue Dihan, architect Antonio Pyrgos en meesterbakker Ilsa Vanillia. Door de handel en de zeevaart explodeert de welvaart in Kotris, en denkers als Emma, Gino en Gilion Milanoski, filosoof Alberto Juan en de begin-16e eeuwse Koning Ilmatar brengen Kotris naar politieke verlichting. Ook worden de Yrsinarani onderdeel van Kotris, en worden vele nieuwe steden, zoals Monigrad en Nea-Atinea, gesticht.

Intussen proberen de Kutrussen tot 3 keer toe Kotris te veroveren. In 1401 verovert Herbert VI van Kutrus de Gordel van Kutrus en plundert hij de stad Asterfel, in 1420 slaat Kotris onder Koning Piotr II Papegaaienvechter een nieuwe Kutrussische invasie af, en in 1512 en 1513 dringt Kotris onder Koning Ilmatar voor het eerst Kutrus binnen. Hoewel Bloerkanova in deze strijd werd verwoest, geldt Ilmatars overwinning in de Slag op de IJzige Zee als één van de grootste militaire overwinningen uit de Kotrisiaanse geschiedenis. In plaats van Kutrus in te nemen, bleek Ilmatar wijs genoeg om in plaats daarvan Kotris herop te bouwen. Samen met zijn vriend Gilion Milanoski bouwt hij de nieuwe hoofdstad Kotrisgrad.

Na de onverwachte dood van Koning Ilmatar in 1517 dreigen duistere tijden voor Kotris. De Duitse koningsmoordenaar Truz van Saksen en de Kutrussische Willem Retlaw proberen de macht in Kotris over te nemen door de jonge Koning Piotr V de Dwaze te manipuleren en te vermoorden. Een gewapende rebellengroep genaamd de Ruiters van Kotrisgrad, onder leiding van veel belangrijke edelen en Kroonprins Piotr VI, slaan terug en weten Kotris te bevrijden.

Daarna brak weer een periode van welvaart aan. Junanukke, de Hertogin van De Comfy, laat de wijnen (spreekwoordelijk) weer stromen door de rivieren van De Comfy, en Joffur Komph legt de basis voor de Industriële Revolutie met zijn megabedrijf Comfy Company. Intussen vecht Piotr VII in Centraal-Azië met de Russen over de heerschappij van Siberië, en wordt Trikoville een koloniale macht.

In 1692 breekt er een burgeroorlog uit in Kotris. De ultraconservatieve edelman Hermann Cnúd komt in opstand tegen de progressieve, Milanoskistische elite in Kotrisgrad, en richt zijn eigen koninkrijk op. De Koning in Kotrisgrad, Vladimir III, weigert actie te ondernemen tegen zijn oude vriend. Zijn volk komt in opstand, en de koning wordt bruut gekruisigd, vermoord en opgegeten. Generaal Marbôl McQnicker krijgt de leiding over de Kotrisiaanse legers, en verslaat Hermann Cnúd.

Ook in de 17e eeuw werd in Kotris de grammofoonplaat uitgevonden, waardoor een grote muziekindustrie opkwam. De Kotrisiaanse platengeschiedenis begon met Lierhop-hit “XXXVII”, een single van muzikant Ian “Bob” Dillun.

In de 18e eeuw begint Kotris te industrialiseren, en wordt de piraterij genationaliseerd. Ook vecht Kotris weer een aantal oorlogen, waaronder de twee Nicotiaanse Zeeoorlogen tegen de Kutrussen en verschillende koloniale machten, en de Vierde Kotrisiaans-Kutrussische Oorlog. Door het ongekende leiderschap van Koning Vladimir IV, die Rozebaard werd genoemd, wint Kotris al deze oorlogen, en gaat Kotris met een grote voorsprong op andere landen de moderne tijd in.

De 19e eeuw van Kotris werd gekenmerkt door de zogenaamde Experimentalistische Beweging. Progressieve edelen als Tristan van Atlantia, Jurre I van De Comfy en Koen Bloerkanov zoeken naar de ideale staatsvorm van Kotris. De onrust die deze beweging veroorzaakte zorgde voor de val van de Bloerkanov-dynastie in 1820, gevolgd door een aantal decennia aan politieke onrust en verschillende staatsvormen. De rust komt terug met de oprichting van de Derde Kotrisiaanse Republiek in 1878. Hoewel deze republiek niet volledig democratisch was, was deze wel stabiel en erg populair. Na het overlijden van de drie Consuls in 1910, die deze republiek bestuurden, werd Kotris met de Vierde Republiek eindelijk een ware democratie.

De Kotrisiaanse Democratie kent een aantal grote, politieke partijen, zoals de Partij voor de Koekjes van Koen Bloerkanov en de Aristocratische Partij van Vladimir Vroet-In en Valdamar Steenkruid.

De Vierde Republiek heeft drie Rijkspresidenten gekend, Marten Anderson (PvdK), Esther Helórienos (PiratenPartij), en Lydia Capet (PvdK). Jurre III, Hertogin van De Comfy, was gedurende al die jaren premier.

Intussen ging het minder goed met Kutrus, Trikoville en Koendistan. Kutrus kwam steeds verder achter te lopen op de snel moderniserende wereld, en werd steeds afhankelijker van Kotrisiaanse ontwikkelingshulp. Trikoville verloor al haar koloniën en onderging meerdere volksopstanden, en bleef daardoor als eenzame en ernstig verzwakte stadstaat achter. Koendistan werd intussen opgeschrikt door een staatsgreep door de fascistische Salsa Sulley-Sultan, en werd een dictatuur.

In 1929 eindigde de Kotrisiaanse Geschiedenis abrupt en onverwachts, met een mythische gebeurtenis die de Bisbam wordt genoemd!

Dat was een kort overzicht van de Kotrisiaanse geschiedenis. Echter hebben we ook vele gebeurtenissen niet kunnen behandelen. Neem bijvoorbeeld de geschiedenis van de Kerk van Oelewakaseba, en de Greep naar het Brandende Zwaard door Frikn-dèl Plastiv, de Centraal-Kotrisiaanse Burgeroorlog tussen Jacques Trenglios en Ebriolf van Rybakigrad, de oprichting van Nicotiana en Ultra Silvam……!

Ik hoop jullie later nog over deze, en nog vele andere, gebeurtenissen uit de Kotrisiaanse lore te mogen vertellen!

xxx Tristan